“Pas maar op, er zitten engelhaaien….”
De man op de steiger stopt bij de boot en vraagt of we helemaal uit het Lelystad komen dat achterop de boot vermeld staat. Ik beaam dat dat inderdaad de thuishaven is en dat we vorig jaar hiernaartoe gezeild zijn. Hijzelf woont al 6 jaar op Tenerife. Zijn boot ligt in de haven maar heeft al 5 jaar niet meer gezeild. In het toeristenseizoen verzorgt hij dagtrips voor mensen die Tenerife met een cruiseschip een dagje aandoen. Alleen Duitsers, want hij spreekt Duits. Geen Engelsen want die willen alleen evenementen waarbij er rond 11 uur een fles wijn of bier opengaat. “Ze worden pas enthousiast als ze op de bodega aankomen…“. Geen Fransen en Italianen, want hij spreekt geen Frans en Italiaans. Kortom, een overzichtelijk businessmodel.
Hij woont in San Andrès, een vissersdorpje iets ten noorden van Santa Cruz. Daar is het mooiste strand van Tenerife. Het is in de jaren 70 aangelegd omdat men de bewoners van Santa Cruz een strand wilden bieden. Er is een strekdam gemaakt om de golven en de stroming tegen te houden en toen is er heel erg veel zand uit de Sahara opgehaald en in de baai gegooid. Met als gevolg een prachtig zandstrand.
De eerste jaren ging er overigens niemand naartoe want behalve zand waren er ook vele schorpioenen meegelift met het zandtransport, waardoor niemand zich op het strand waagde. Pas nadat het hele strand nog een keertje goed gezeefd was verdween dit imago en werd het een populaire plek om te bezoeken.
En niet alleen mensen. Door het strand is de populatie Engelhaaien, die bijna verdwenen was in deze contreien, ondertussen weer helemaal op peil. “Kijk uit voor de Engelhaaien!. Ze graven zich in het zand in. Ze hebben twee vinnetjes die je als je goed kijkt misschien kunt zien. Het gevaarlijke eind zit aan de andere kant. Er is eigenlijk niemand die hier woont die niet gebeten is door een engelhaai…”
Desgevraagd blijkt de engelhaai zo’n 2 meter lang te kunnen worden. Vooral in het broedseizoen liggen er heel veel. Wanneer dat broedseizoen dan eigenlijk is? “Van eind april tot begin juni, ongeveer“. Hmm….
Heb je het mijnenveld van de schorpioenen overleefd, wordt je opgevreten door een zee-engel….. wij kijken wellicht nog even naar een ander strandje om te gaan zwemmen….
Hoi Ronald,
Mooi verhaal met de gids voor de Duitsers en vooral over de schorpioenen en de engelhaaien. Zo’n ‘prik’ word je niet blij van. Maar enfin je hebt ook nog andere ook nog andere zaken te doen.
Groetjes PaMa
ja, we zijn er nu 2 keer geweest… geen schorpioenen gezien en geen zee-engelen….geen prik en geen hap!