Blog

“The local conditions make for exhilerating sailing…”, zo staat het omschreven in de pilot van de Canarische Eilanden.

Vandaag merk ik dat ook weer.Ik vertrek om 7 uur met windstil weer en een prachtige zonsopkomst vanuit de marina in San Miguel aan de zuidkant van Tenerife. Gisteren zijn Dick en Jeroen hiervandaan weer naar huis gevlogen. Ik ga naar Puerto Rico aan de zuidkant van Gran Canaria, waar de boot een aantal maanden overwinterde en waar Fred komende week opstapt.

De wind-apps geven aan dat er in de loop van de dag om de eilanden heen zo’n 16 knopen wind staat en tot zo’n 22 knopen wind tussen de eilanden. Het is het gevolg van de versnellingszones tussen de eilanden, die je weet maar die altijd weer verrassen.

Ik vertrek op de motor maar na een uurtje begint de wind op te steken. Dat gaat snel, na een half uur waait het kracht 5. Ik had 3 riffen gezet, maar dat gaat me – hoog aan de wind – een beetje te langzaam dus al snel schud ik er een rif uit. Het eerste stuk gaat het prima, de stuurautomaat houdt de (hoge) koers goed vast. Wel nemen de wind en ook de golven verder toe. Regelmatig pakt de boot een golf frontaal en stuift het water over de boot.

Omdat ik nog steeds een beetje lekkage op het voordek heb, is het bed uit de punt eruit gehaald en ligt het op de tafel inde kajuit. Dat wordt deze tocht in elk geval niet nat!

Naarmate de golven groter worden blijft het helaas niet bij stuifwater maar komt er zo nu en dan een hele golf overzetten. “Massief water over dek” noemen ze dat in spannende boeken, maar zover is het in dit blog nog niet. Elke keer zie ik het aankomen en duik ik tijdig weg onder de buiskap. Heerlijk droog dwalen mijn gedachten naar vanochtend toen ik nog even alle raampjes van de boot controleerde. Ben blij dat die allemaal goed dicht zitten. Om Asterix & Obelix maar te parafraseren: “Alle raampjes?”. “Nee, een klein raampje staat nog op een kiertje.”. Ik kan met niet herinneren dat ik het luik van het kajuitdak strak heb dichtgedaan. Dat luik boven de tafel (waar dat bed op ligt). Ik ren naar binnen, maar het is al te laat. Een beetje van de golven is naar binnen gelopen en de vloer, de tafel en dus ook het bed zijn weer nat.

Ondertussen blijft de wind toenemen. Ondanks de reparatie tijdens de winst van Feijenoord valt de windmeter toch weer uit. Maar ik denk dat de wind regelmatig boven de 30 knp komt. En de golven zo nu en dan een meter of 3. De stuurautomaat vindt het lastig om de koers vast te houden. In een golf loopt de boot uit het roer, draait met de kop naar de wind en komt stil te liggen. Pakt daarna de wind wel weer op, stuurt bij en gaat weer sneller lopen. Met een extra rif zou het geen probleem zijn, maar als ik hoog sturend zo snel mogelijk onder de kust van GC kan komen dan is het over. Ik neem het stuur dus zelf maar ter hand.

Het is zeker “exhilerating sailing“. De zon schijnt, de lucht strak blauw en er is veel wind. Ik stuur de boot door de golven maar kan niet voorkomen dat er soms een tegen de zijkant slaat en alles overspoelt. Het water staat in mijn laarzen….

Na anderhalf uur kom ik onder de hoge rotsen van de kust. in 3 minuten zakt de wind helemaal weg en een paar honderd meter verder is ook de golfslag verdwenen. Ik kijk een beetje verdwaast om me heen, start de motor, haal de zeilen naar beneden, trek mijn natte zooi uit en sleep het natte bed maar weer aan dek in de hete zon.

Als ik anderhalf uur later in de haven ben is alles weer droog, behalve het biertje…..