De afgelopen week waren wij op Lanzarote en verbleven 9 nachten in Puerto Calero aan de oostkust. Een mooie haven waar we erg rustig gelegen hebben. Geen geklots, geen rare schuivers van de boot en krakende touwen. En ook voldoende te beleven in de haven.
De eerste paar dagen zijn we op een scooter het eiland overgetrokken. Het is een apart, bijzonder eiland – heel anders dan de andere die we tot nu toe gezien hebben. Omdat het vrij plat is, regent het er minder aan de noordkant (zoals op Tenerife, La Gomera en La Palma) en is het dus bijna niet begroeid. Het vulkanische karakter is heel duidelijk.
De enige bron van inkomsten is volgens ons toerisme en dat is efficiënt geregeld. Op elk van de trekpleisters is voldoende ruimte om bussen te parkeren, worden tickets verkocht en loop je na afloop het winkeltje en restaurant in. Maar het is ook begrijpelijk, het is de enige industrie en al het andere moet ingevoerd worden. Dankzij de invloed van de kunstenaar Cesar Manrique is het aanzicht van het eiland wel onder controle gebleven: alle huizen zijn wit met groene of bruine kozijnen en er is geen hoogbouw boven 4 verdiepingen. Dus geen toeristische betonstort zoals op sommige andere eilanden. Behalve een paar hotels in Arrecife die wat hoger zijn, maar toen was Manrique op vakantie in Amerika…
Wij bezochten de door Manrique aangelegde Jameos del Agua, met mooie waterpartijen in een oude lavatunnel en maakten een wandeling ondergronds door de Cueva de los Verdes, ook een indrukwekkende lavatunnel van de Corona (!) vulkaan. Deze corona barstte 25.000 jaar geleden uit.
Verder bezochten we het Timanfaya vulkanische nationale park. Ontstaan rond 1730 bij een grote uitbarsting waarbij er enorme hoeveelheden lava over het land zijn gestort. Opgetekend door een priester uit het nabij gelegen dorpje Yaiza,
Een heel indrukwekkend landschap waar je overigens alleen onder begeleiding (of in een bus) doorheen mag rijden. Het vulkanisme zit er letterlijk vlak onder de grond: op sommige plekken is het een paar meter diep al meer dan 300 graden. Het restaurant El Diablo bakt er zijn kippetjes op en aan het einde van de tour word je dan ook handig langs deze enorme steengrill het restaurant in geleid. Wij hadden daar minder zin in en vonden een barretje in Yaiza waar je na je tweede cortado een ‘amigo’ bent…
En verder…. hadden we vakantie in de zon en ver weg van al het coronagedoe in Nederland. Freddie deed een duikcursus in Puerto del Carmen en had als enige niet-Spaanse privéles van Victor die haar in 3 dagen haar PADI Open Water certificaat bezorgde. En ik deed mijn hoody aan en toerde rond op de scooter…
En terwijl ik dit typ varen we naar het noorden langs de kust van Lanzarote, nu ter hoogte van Arrecife, op weg naar La Graciosa.
Mooie reis. Altijd goed je PADI te halen, gefeliciteerd !
Lanzarote en Fuerteventura kennen wij ook, maar niet vanuit de havens.
Fuerteventura exporteert vooral Aloe Verde.
Lanzarote herinner ik me als heel grijs.
Mooi verhaal weer. Fijn om te merken dat jullie je, ondanks gewijzigde plannen, nog steeds uitstekend vermaken. Wij moesten ver in onze herinneringen terug gaan, maar nu weten we weer dat jij ook ooit je PADI hebt gehaald Ronald,
Jazeker, Hanneke zocht mijn pasjes op. PADI Open Water en Advanced Open Water. 1994 was dat – misschien is een opfriscursus aan de orde….
Een informatief verhaal over Lanzarote. Bijzonder dat die hitte zo dicht onder het oppervlakte zit. Freddie ziet er ook stoer uit zo compleet opgetuigd. Goede reis verder naar La Graziosa.