Blog

“Oh, en Ronald is ook weer bereikbaar…”

Dit bericht ging rond in appgroepen en emails daags na aankomst in Weymouth na de 12 dagen overtocht vanuit de Azoren. Na ook nog een weekje in Nederland ben ik weer helemaal aangesloten op alles wat er in de verschillende projecten gebeurt. En is het karakter van de reis ook wel anders geworden. Workation was de term die een bevriende jurist eens gebruikte. “Kan hij niet eerst naar huis komen en dan weer werken” was de oplossing die mijn schoonmoeder aandroeg…

Maar omdat het toch leuker is om nog een aantal plaatsen hier aan te doen in plaats van als een speer naar huis te varen combineer ik varen en plekken verkennen met werken in mijn drijvende kantoor. Boeiend om te zien dat het niet zozeer een probleem is om te gaan zitten om wat werk te doen, maar meer de continue bereikbaarheid, alles willen volgen en overal snel op willen reageren…. Napoleon las zijn post ook pas na drie weken omdat veel dan al we opgelost was… Om over na te denken.

Cowes – Chichester (21 juli)

Ik heb geleerd van mijn aankomst in Cowes en plan mijn vertrek rond de kentering van het tij. Er is nauwelijks wind vandaag dus het wordt weer een dagje op de motor. Onderweg zie een hovercraft zoals die vroeger tussen Dover en Calais voeren. Hier gaan ze heen en weer naar het Isle of Wight/ En verder staan in deze aanloop naar Portsmouth en Southampton diverse oude forten, ook van vroeger. Ze hebben indrukwekkende namens als: Horse Sand Fort, Spitbank Fort en No Man’s Land Fort.

Om bij de marina van Chichester te komen moet ik de rivier opvaren. Zoals op zoveel plaatsen heeft zo’n rivier een drempel (de bar), een ondiepte waar je overheen moet. Ik heb het zo gepland dat ik halverwege het opgaande tij bij de drempel ben, dan staat daar voldoende water. En dan met het tij mee de rivier op kan varen. Er liggen hier ontzettend veel boten en bootjes aan moorings (meerboeien), voor anker of in haventjes. En om mij heen varen hele scholen open zeilbootjes, de zogenaamde zeilscholen. Aan het einde van een tak van de rivier is een kanaaltje dat leidt naar de sluis die toegang geeft tot de marina van Chichester.

Chichester – Brighton (24 juli)

Ik blijf een paar dagen in Chichester om wat werk te doen. En verken het stadje dat verrassend leuk en best druk bezocht is. En ik maak een mooie wandeling langs het water naar de Crown & Anchor, een mooie Engelse pub waar ik een Engelse ale drink en een hapje eten. Ik heb het gevoel dat de ales in Engeland tegenwoordig koeler geschonken worden dan vroeger. Waarom zoveel pubs trouwens Noun & Noun heten is mij niet geheel duidelijk.

Op zondag vertrek ik naar Brighton, een tocht van ruim 40 mijl. Het is mooi weer en er staat een lekker windje. Eerst moet ik de rivier afvaren. Ik vertrek rond hoog water en ga met de ebstroom mee naar buiten. Even niet op voorbereid maar er staat een best stevig aanlandig windje dat tegen de ebstroom ingaat over de drempel van slechts 4,5 mtr diep. Bootjesmensen kennen dit recept: stevige en korte golven. De snelheid loopt terug, de motor begint een beetje te roken en de boot stampt in de golven. Na een half uurtje ben ik er doorheen en kan ik de zeilen hijsen en met een “bakstag-windje” (schuin van achteren) rustig in de zon naar de marina, dat net voorbij Brighton ligt, zeilen,

Voor de volgende dag wordt windkracht 6 a 7 voorspeld dus ik boek voor 2 nachten en kijk maandag rond in Brighton.

Brighton – Dover (26 juli)

De harde wind is voorbij en 2 uur na laag water, om ca. half 7, kan ik de haven uit. Ik vertrek vroeg want ik heb een tocht van ruim 60 mijl voor de boeg. Ik ga proberen een goede gemiddelde snelheid te houden zodat ik niet al te laat in Dover ben en dat betekent soms even de motor erbij.

Direct voorbij Brighton beginnen imposante krijtrotsen die een groot deel van deze kust vormen. Het eerste markante punt is Beachy Head met de kenmerkende rood-witte vuurtoren.

Een belangrijk project heeft veel aandacht nodig en groot deel van de tocht wordt gevuld met bellen, appen en mailen. Tenminste als dat lukt. Langs de Canarische Eilanden en op de Azoren had ik aanzienlijk betere dekking dan langs deze Engelse kust. De spaarzame puntjes “4G” laten sporadisch berichten door. Naja je moet ook helemaal niet werken tijdens het zeilen…..

De Granville Docks, waar ik een plekje heb, achter in de grote haven van Dover zijn pas 3 uur voor hoog water toegankelijk. Vandaag is dat rond acht uur ’s avonds en dat is ook wanneer ik aankom bij de haven. Het ziet er niet vreselijk druk uit om deze tijd. Ik meld me bij Port Control op channel 74 en wordt netjes de haven in begeleid via de marifoon. Om half negen lig ik afgemeerd en maak ik iets te eten.