Vanuit Gosport steek ik de Solent weer over, terug naar Cowes op de Isle of Wight. Cowes staat wel bekend als het ‘zeilersmekka’ in dit gebied. Met grote scheepvaart (naar Portsmouth en Southampton) valt het erg mee, maar er zijn ontzettend veel (zeil)boten en -bootjes op het water.
Deze week is het British Classic Week en zijn er op het water en in de marina’s de mooiste boten te zien. Sommige eigenaren/zeilers ervan hebben ook wel een beetje een air wordt mij later toevertrouwd. Ik merk dat als ik vanaf het open water door het smalle geultje de rivier opvaar. Ik word hard toegevloten vanaf een prachtig, slank klassiek jacht, de bemanning allemaal in dezelfde strakke design broeken en polo’s en een gezamenlijke bankrekening groot genoeg om Boris J. te L. nog langer in het zadel te houden…. of ik even aan de kant wil gaan want ze hebben haast. Ik maak een rondje en laat ze voorgaan, maar een bedankje kan er niet vanaf….
Oei, het stroomt…
Er is deze week een super maan. En een springtij. Dat heeft op zich niet zoveel met elkaar te maken, maar ga dat maar eens uitleggen in een kindervriendelijk blog… De maan heb ik niet zoveel last van, maar dat springtij wel. Als ik de rivier opdraai roep ik de marina op. Ik krijg een box toegewezen en de mevrouw voegt er aan toe dat het ‘downstream’ is maar dat het met die ‘stream’ wel zo ongeveer klaar is.
Ik zet mijn motor zacht en zie dat ik 1,8 knoop ‘door het water’ ga. Maar mijn GPS meldt vrolijk dat ik met 4,5 knoop ‘over de grond’ op de marina afvaar. Hmm, da’s best nog wel een beetje stroming dus. In principe achteruit op de motor afremmend en dan langzaam de box invaren en vastleggen. Allemaal te doen maar alléén kom je dan toch snel een paar handen te kort. Gelukkig staat de havenmeester op de ponton en zegt dat ik beter maar “Bravo 2” kan nemen, aan de andere kant. Achteruit op de motor erin en een paar helpende handen die touwen aanpakken. Zo gepiept. En als ik 15 minuten later weer kijk dan is de stroming wel afgelopen. Ik had in Gosport natuurlijk ook gewoon op het berekende tijdstip moeten vertrekken en niet een uurtje eerder “omdat ik toch klaar was”!
Boem! Knal!
De volgende dag maak ik een wandeling door het stadje. Een rustige slentertocht want ook hier is het hittegolf en best warm. Cowes is een leuk plaatsje om te zien.


Door de Royal London Yacht Club worden deze week wedstrijden georganiseerd. Of is het toch de Royal Yacht Squadron? Of misschien de Royal Ocean Racing Club. Ja wat betreft zeilverenigingen waar je met religieuze overtuiging lid van kunt zijn is Cowes een kruising tussen Mekka en Epe.
Terwijl ik richting het kasteel loop dat uitkijkt over de Solent, hoor ik zo nu en dan een doffe knal. Er worden wedstrijden gestart. Er staat een hele rij glimmend gepoetste kanonnen en twee mensen staan klaar om ze af te vuren en om seinvlaggen te hijsen en strijken. “One minute to Class Four!”, roept de wedstrijdleider, en “30 seconds to Preparation Class Four”. Op het juiste moment gaan de vlaggen omhoog of omlaag, begeleid door een kanonschot of een toeter. En na de “Start Class Four” begint in de verte weer een groepje klassieke boten aan hun wedstrijd. Een mooi schouwspel!
Zoveel vragen. Toegevloten worden, is dat fluiten op een vloot? Die zeilterm kende ik niet. Dan dit: Waarom wordt er met een kanon op een boot geschoten? Is dat niet gevaarlijk? En ook: Is het bij zeilvlaggen geen schennis als deze op de grond komt? Bij de nationale driekleur is dat een absolute no-go…!
Het eind is in zicht. Goed dat je nog even de tijd neemt in dit prachtige zeilgebied. Ik vond het mooi om jullie verhalen te lezen! Veel herinneringen kwamen boven bij jullie eerste rakken langs Frankrijk en Portugal, en nu weer bij de Engelse zuidkust. Aanleggen met te veel stroming in Cowes: ook wij wisten best beter maar hadden niet het geduld… Wat een prachtige reis hebben jullie gemaakt!
Dank je wel Marcel! Lijkt me leuk om na vakantieperiode weer bij te praten! R