Weymouth (28 juni – 10 juli)
Na onze overtocht vanaf de Azoren zijn we aangekomen in Weymouth. Daar blijft de boot ruim 2 weken liggen. Na aankomst boeken Milan en ik een vlucht naar Nederland. Milan omdat het opstappen erop zit en ik omdat Meike volgende week haar HAVO-diploma gaat krijgen. En daar wil ik natuurlijk wel bij zijn. Mijn business partners ruiken snel dat ik weer in de buurt van wifi, email & app ben en komen met goedbedoelde suggesties wat ik zou kunnen doen om de volgens hen onvermijdelijke verveling te lijf te gaan…. “Of ik dit even zou kunnen doen, en hier even naar zou willen kijken, en even aansluiten bij deze call….”.
Zaterdag de 9e en nog steeds heel trots op Meike vlieg ik terug naar Southampton en neem de trein naar Weymouth. De 10e meld ik mij ’s ochtends op tijd bij de Harbour Control en vraag of ik om 10 uur met de brug mee kan. Er is volop zon maar heel weinig wind dus ik zeil op dieseldampen en met een rustig gangetje en langs de prachtige Engelse kust gaat het naar Poole, waar ik in de loop van de middag aankom.
Poole (10 – 12 juli)
Ik kon zowaar een plekje voor 2 nachten krijgen in de Poole Quay Boat Haven, midden in het centrum van het stadje. Na aankomst drink ik een lekkere Engelse pale ale in de zeer toepasselijk genaamde pub de Jolly Sailor en luister naar het bandje dat op de kade speelt.
Ik blijk zomaar vlak naast de Medallia te liggen. Dit is het schip van de stoere zeilster Pip Hare die hiermee de Vendee Globe 2020-21 gezeild heeft. Dat is een rondje om de wereld van 26.000 mijl, over de Zuidelijke Oceaan langs de 3 grote kapen: Kaap De Goede Hoop, Kaap Leeuwin en Kaap Hoorn. Ze deed er ruim 95 dagen (solo & non-stop) over….. Respect!
Ik wil door richting Portsmouth maar besluit de trip in twee etappes te knippen en zeil de 12e door naar Lymington.
Lymington (12 – 13 juli)
Vanuit Poole gaat het richting de Isle of Wight. Ik moet de Needles Channel opvaren en dan ligt Lymington aan mijn linkerhand. The Needles zijn een aantal zeer markante witte rotspunten aan de zuid-westelijke punt van Wight. De pilot staat vol waarschuwingen over wind-tegen-stroom en de ondiepe kiezelbank The Shingles, maar vandaag is het heel erg rustig. Ik volg het “noordelijke kanaal” dat vlak onder de kust doorloopt en merk niks van wind, stroom of kiezels… Ik ben in het iconische vaargebioed The Solent. Net om de hoek vaar ik de rivier op en ben in de jachthaven van Lymington.
Gosport (13 – 18 juli)
De volgende dag vaar ik door naar Gosport. Hier zal ik een paar dagen blijven liggen, wat werk doen en de omgeving verkennen. Ik wil nog naar Cowes op Wight maar daar kan ik pas de 18e terecht. Gosport is een wat ouder stadje aan de andere kant van de rivier van Portsmouth. Zeilen is populair in dit hele gebied en ook hier zijn diverse (grote) marina’s.
Ik maak uitstapjes in de omgeving en bezoek in Portsmouth de HMS Warrior. Ze is in 1860 te water gelaten, op het hoogtepunt van de Britse handel en industrie en was de trots van de vloot van Koningin Victoria.
Zag ik in Poole de Medallia van Pip Hare, de verrassing in Gosport is nog veel groter. Als ik over de steiger naar de marina office loop valt mijn oog op een klassieke en mij zeer bekende boot. Het is de 32 foot (9,80 mtr) lange Suhaili waarmee Sir Robin Knox-Johnston in 1968 de Sunday Times Golden Globe Race gewonnen heeft, de eerste non-stop solo wereldomzeiling. Een mooie foto van RKJ tijdens deze tocht hangt vanaf mijn vertrek in de kajuit als inspiratie. Bijzonder om zijn boot in zo’n goede conditie hier opeens te zien.
Wat weer een mooi verhaal deze keer. Voor ons ook bijzonder, omdat wij jaren geleden in hetzelfde gebied , met onze Evasion hebben gezeild. We zagen de plaatsen en de herinneringen waren er weer. Foto’s bekeken en de tijdens de reis opgeschreven verhalen weer lezen. Wij wensen je nog een goed vervolg van de reis en tot ziens in Nederland.
En dat je de Suhaili zag was toch wel de kers op de taart!!
Je breit een mooi einde aan je tocht!