Blog

(of: zeilen met een agenda)

In Santa Cruz de Tenerife is onze verstaging gecontroleerd en zijn de onderstagen vervangen. De boot is klaar om weer verder te zeilen.

Het is goed bij overtochten als je geen haast hebt. Je houdt de weer- en windberichten in de gaten en wacht op een goede “window” om de oversteek te maken. Bij ons loopt het een beetje anders. We hebben een paar dagen verloren ten opzichte van ons plan en aan het einde van de maand moet Fred terugvliegen vanuit Horta. Dus wij vertrekken omdat de boot klaar is.

De vooruitzichten zijn wisselend. Er trekt een stevige depressie langs net boven de Azoren, maar de komende anderhalve dag is het rond de Canarische eilanden windstil

Tegen het zeilers(bij)geloof in besluiten we te vertrekken op een vrijdag. Het is tenslotte een vrijdag de 13e! Om een uur of 2 in de middag gooien we de trossen los en zwaaien we vaarwel & tot ziens naar Tenerife. Het is inderdaad windstil en we vertrekken op de motor. Dat zal het komende etmaal wel zo blijven.

Zo achteraf beschreven lopen de dagen en gebeurtenissen wat in elkaar over en hebben Fred en ik ook niet precies dezelfde herinneringen. Maar het wordt een tocht met van alles wat. Prachtige zonsondergangen, volle maan, geen wind en een heldere hemel in de eerste nacht, geen wind maar een dicht wolkendek dat opeens ophoudt. Dit levert mooie plaatjes op:

De vierde (of vijfde) nacht heeft een heel ander karakter, Er was dus die depressie boven de Azoren, Volgens de windmodellen zouden we door een staartje daarvan varen, met wind tot maximaal zo’n 25 knopen. Dat pakte een beetje heftiger uit. Midden in de nacht blijkt het daar niet te stoppen en trekt de wind tot zo’n 30 knopen aan, met uitschieters tot 35. Denk ik, want de “feel good” mode van de windmeter laat dit voor onze gemoedsrust niet zien en staat op “—” (als de wind minder wordt doet tie het weer). Het wordt een enerverende nacht met weinig slaap.

Ook de volgende dag waait het lekker door. Helaas draait de wind langzaam naar het noorden en buigen wij mee naar het westen. We wijken af van onze koers naar Santa Maria en het thuisfront blijkt zich af te vragen waar we eigenlijk naartoe gaan. Dat wordt rond middernacht van de laatste nacht duidelijk als de wind en de koers goed zijn om overstag te gaan en we weer op Santa Maria kunnen koersen.

De volgende dag zakt in de loop van de dag de wind er weer helemaal uit en besluiten we andermaal op de motor verder te gaan. We hebben wel zin in de warme douche in de haven straks. We bergen de zeilen op en maken de boot alvast schoon. Na 7 dagen en 4 uren meren we af op in het haventje op het idyllisch kleine eilandje Santa Maria. In een rechte lijn is het ongeveer 690 mijl varen, wij hebben er 760 gedaan.

Tenslotte nog een woord van dank aan ons derde bemanningslid, de windvaan, die het schip dagenlang kundig door wind en golven stuurde….