Blog

De spelregels voor Marina La Gomera zijn volstrekt duidelijk. Even een mail sturen of bellen om een plekje te reserveren en dan is er niets aan de hand. Gewoon aanbellen wordt afgeraden…

Ruim van te voren stuur ik een mail. We gaan een weekje weg terug naar NL vanuit Tenerife en daags nadat we terugvliegen willen we graag naar La Gomera. Ik regel het van te voren…

Ik krijg echter geen reactie en stuur voor de zekerheid een paar dagen later nog een mail waar ook geen reactie op komt. Dan maar even bellen. Ik probeer het een behoorlijk aantal keren, op verschillende dagen en verschillende tijdstippen. Maar krijg elke keer hetzelfde bandje te horen. Achtereenvolgens vertaal ik het snelle Spaans als:

1. Het kantoor is nog gesloten
2. Het kantoor is alweer gesloten
3. Het kantoor gaat niet open in het weekend
4. Het is een feestdag…. geen kantoor
5. Sorry, siësta….

We vliegen naar NL en weer terug en hebben nog geen reservering, we schommelen een nacht voor anker zonder reservering en dan besluiten we maar voor optie 2 uit het menu te gaan. Nadat we walvissen en wind getrotseerd hebben melden we ons eerst bij “port control” (of we de commerciële haven in mogen) en daarna bij de marina.. Of ze een plekje voor ons hebben. “Do you have rezervation?”. Ik leg uit dat het heel hard geprobeerd heb, waarna het stil wordt op de marifoon.

We varen ondertussen langzaam richting marina. Voor ons lijkt een catamaran uit de marina te komen, om te keren en weer terug te varen. “Do not enter ze marina! Wait for me to come and get you!”, in het Engels met Duitse tongval. Ik ben er nog niet en vraag hem of hij mij bedoelt. “O! Is zere anozzer boat? Wait outside!”.

Wij blijven achteruit tegen de wind in bij de ingang van de marina dobberen tot de eigenaar van de stem in zijn bootje naar ons toekomt. Hij vaart een rondje om ons heen, Checkt nog even de status van onze reservering en wenkt ons vervolgens en roept “Only one night!”. Naja als we maar een plekje hebben, we zitten er niet op te wachten om die 7 bft weer in te varen.

De volgende ochtend zit ik vroeg in het kantoortje. Al snel wordt het duidelijk hoe het zit. De telefoon gaat onbeantwoord. De aardige mevrouw (ik doe voor de zekerheid ook mijn aardigste best) maakt kopieën van onze scheepspapieren. Daarna vraagt ze of we een reservering hebben. Ik zeg dat ik het wel geprobeerd heb. Ze kijkt me een beetje vermoeid aan en zegt: “Yes, it is very busy. We don’t read the emails”. Vervolgens is ze een half uur aan het puzzelen op 21 kladjes en blaadjes, streept boxen en boten aan, zucht, bedenkt een logistieke operatie waarbij minstens 6 boten van plaats moeten wisselen en komt vervolgens met een ondertussen verrassend: “maar u kunt ook in F4 gaan liggen, die is leeg, iets groter en iets duurder”…. Het lijkt me een goed plan!

(het boeken van een autootje was ook wel weer een avontuur maar is ook gelukt dus de komende dagen verkennen we dit eiland).