Er komt een storm aan. Of nou ja, iets hardere winden in elk geval, dus we vertrekken een dag eerder uit Figueira. Een Duitser verzoekt ons bij het vertrek of we op de marifoon willen laten horen als we orka’s tegenkomen. Orka’s, daar hebben we nog niet echt over nagedacht. Een snelle check op Google laat zien dat er inderdaad dit jaar, net als vorig jaar, weer een aantal ‘orka interacties’ zijn geweest. De laatste bij Lissabon en tussen Peniche en Cascais. Er schijnen 1 of 2 groepen jonge orka’s te zijn die bij sommige zeilboten met het roer gaan spelen (‘aanvallen’ noemen de slachtoffers het maar officieel moet het ‘interactie’ heten). Met in een aantal gevallen schade aan het roer, dus wel serieus. Ondanks mijn zware neiging om ze van dichtbij te willen zien en te bestuderen (misschien toch maar biologie studeren volgend jaar?), ben ik na die verhalen blij dat we ze niet tegenkomen. Wel zien we op een gegeven moment een groep vogels circuleren en duiken om vissen te vangen. En waar vogels zijn.. ja hoor, even later verschijnt er een groep dolfijnen! (Zie andere blog)
Samen met onze Duitse buren in Figueira, en een aantal andere boten, komen we aan bij Nazaré. De anderen kijken een beetje zenuwachtig vanuit een paar mijl van de kust naar ons… wij varen gewoon dicht bij de kust. Later horen we van de Duitsers dat ze zich een beetje zorgen hadden gemaakt om de ‘hoogste golf.’ Nazaré – een surfers’ paradise – staat namelijk bekend om een strand waar golven van wel 25 meter zich op kunnen storten, veroorzaakt door een diep ravijn in de oceaanbodem over een paar honderd kilometer, dat vlak voor het strand eindigt. Als we er overheen varen, loopt de diepte in 5 minuten op van 25 meter naar 180 meter, en dan weet de dieptemeter het ook niet meer. Met de matige noordelijke wind van vandaag is er echter weinig van die golf te bekennen. Ondanks dat wemelt het toch van de toeristen, en we zitten ’s avonds opeens weer in een restaurant met een Nederlandse menukaart, en in het treintje terug de berg af van het oude stadje zitten er Nederlanders achter ons. Een paar toeristische hotspots zijn niet erg als je tussendoor in kleine onbekende vissersdorpjes ligt en bij de haven is een strandje waar ik, behalve zo’n 200 zeemeeuwen, de enige ben.
We hebben in de haven helaas niet de beste plek gekregen. De slechtste plek zou je het kunnen noemen. We liggen aan een soort extra paar steigers, vol in de wind, want alles is vol. De stad is zo’n 45 minuten lopen omdat we om de hele haven heen moeten. Maar gelukkig is de havenmeester, een hele aardige man die wat weg heeft van een teddy beer, bereid iedereen heen en weer te taxiën in zijn bootje als hij toevallig dezelfde kant op moet. Hij heeft het maar druk, zeker als de wind komt aanzetten en er een onverwachte Franse boot met 25 knopen wind aan een andere boot gelegd moet worden. Ook komen er ‘s avonds er nog 2 andere boten binnen ondanks dat de haven vol is. We zien hem de hele dag heen en weer cruisen in zijn bootje en bedanken hem dan ook grondig als we weg gaan.
Iedereen die net als wij richting Cascais/Lissabon gaat lijkt toch wel wat zenuwachtig wat betreft de orka’s. Met onze Zweedse achterburen hebben we al afgesproken om tegelijkertijd weg te gaan en contact te houden via de VHF. Een andere Zweedse boot durft het niet aan, slaat Lissabon over en gaat gewoon rechtstreeks naar Madeira. Dat kan ook. Wij doen aan ‘safety in numbers’ en vertrekken met een hele karavaan uit de haven. Er bestaat enige onduidelijkheid over of het nou juist beter is om heel dicht bij of juist heel ver van de kust af te varen, maar niemand van ons komt een orka tegen. Alle Zweden, behalve die ene van Madeira, hebben afgesproken om dicht bij de kust te blijven, alle andere nationaliteiten varen in een rechte lijn. We zien geen orka en gaan na 12 uur zeilen in de baai bij Cascais voor anker naast onze Zweedse vrienden, die vanaf hun boot zwaaien en roepen, ‘you made it!’
PS. we houden de site www.orcaiberica.org in de gaten voor wat betreft de orka interacties. Een hele tijd staan er 4 op 12 sep en nog 1 op 19 sep. De orka’s – een kleine populatie van een subsoort die in deze buurt verkeert – volgen in deze tijd de tonijn van de straat van Gibraltar naar de Golf van Biskaje. En worden bedreigt door de overbevissing van tonijn – wellicht speelt deze stress een rol.
Wij varen op 22 september en gaan er maar vanuit dat ze ondertussen noordelijker zijn. De volgende dag vermeldt de site toch nog weer een interactie, op 21 september, voor Peniche, waar iedereen vlak voor de kust langs ging….
Leuk om te lezen dat de kilometers inmiddels plaats hebben gemaakt voor mijlen en kilometers per uur knopen zijn geworden.
Die orka’s lijken mij ook wel spannend, ik hoop dat jullie ze nog (ergens anders) tegenkomen.
Hej lieve zeevaarders, jullie hebben ons een beetje verwend met zoveel blogs, nu zit ik met smart op een nieuwe te wachten. Ik ben zo benieuwd naar jullie wederwaardigheden! Hoe dan ook, heel veel plezier en liefs van mij