Blog

Onze eerste stop in Portugal is Viana do Castelo. Een klein, charming stadje gelegen tussen de bergen en de rivier Lima. Onderweg van Spanje naar Portugal hadden we geprobeerd een beetje basic Portugees te leren, zodat we ons ten minste een klein beetje zouden kunnen redden. In Spanje hadden we deze moeite niet genomen, tot grote ergernis van sommige Spanjaarden. Maar dit bleek hier niet te hoeven, iedereen spreekt gewoon vloeiend Engels! Gelukkig maar, want 6 uur varen is niet genoeg tijd om een taal te leren. We hadden ongeveer het laatste beschikbare plekje in de kleine haven weten te krijgen. Aangekomen in de relatief kleine haven worden we in een relatief kleine berth gelegd door havenmeester Renato, die een blik werpt op de plek naast ons, waarvan wij een relatief groot deel opnemen, en zegt “dat past wel.” Renato’s inzichtelijke vaardigheden blijken juist te zijn als er een Ierse boot de haven in komt die zich netjes naast ons vestigt.

We hebben geboekt voor 1 nacht: Eigenlijk wil ik nog niet weg, dit is onze eerste stad in Portugal en ik heb nog niet eens verder dan het havenkantoor gekeken. Dan komt er nieuws: de haven in Porto zit vol tot en met zondag, vanwege een tweetal regatta’s, dus we moeten Porto overslaan. Jammer, want we hadden Porto graag willen zien, maar ook fijn, dan kunnen we een dagje in Viana blijven! Daar maken we goed gebruik van: we verkennen de kleurrijke middeleeuwse straten en ‘s middags ga ik naar het strandje naast de haven. ‘s Avonds doen we aan onze favoriete mediterrane bezigheid: de borrel. Onze vriendelijke Ierse buren (Hi Ann & Brandon, if you’re reading this, nothing than positive remarks here…) hebben ons uitgenodigd voor een wijntje op hun boot. We blijken allebei een reservering te hebben bij hetzelfde restaurant, “daar ongeveer, aan die ene straat.” We lopen er samen heen en blijken toch een ander restaurant te bedoelen, 10 meter verderop. Maar daar staan de stoelen opgestapeld en op de deur hangt een briefje: “wegens een COVID besmetting zijn we gesloten van 16 okt tot (…)” Dit moet net gebeurd zijn, want eerder die dag waren ze nog gewoon open. Dan maar terug naar het restaurant waar onze buren, en een goeie vriend van hen, zitten om te kijken of daar nog een tafeltje vrij is. Maar ze gunnen ons warmhartig een plekje aan hun tafel en we hebben een hele gezellige avond….