Blog

We vertrekken uit een zonnig maar windstil Baiona, onze laatste Spaanse havenplaats. Was de prijs van Ribeira met €20 afgestemd op het aanbod aan douchekoppen, in Baiona is alles piekfijn voor elkaar. Ze hebben dan ook iets van “Monte Real” in hun naam, dus dat klinkt al heel koninklijk. We tikken daar dan ook meteen €50 af…

Heel leuk hier was dat de brief waar Freddie op wachtte en waarvoor we zelfs nog tevergeefs een dagje extra in Coruña bleven, dankzij de daar achtergelaten envelop met adres van de haven in Baiona netjes op ons lag te wachten. Ontvanger blij & afzender blij!

Buiten de haven zetten we de zeilen en laten de motor nog even bij. Als we de ingang van de Ria uitvaren en bakboord uit de steven richting het zuiden wenden, voelen we ook dat er een beetje meer wind komt. Recht van achteren, dus het grootzeil aan de ene kant, veilig vastgezet met een bulletalie (voorkomt dat de boot gijpt en de giek met een gevaarlijke rotgang en een harde knal overkomt).

Nu nog even de fok aan de andere kant uitbomen… ik stap op de kuipbank om naar voren te lopen en voel dat ik mijn knie verdraai. Ik ga even weer zitten om aan de nieuwe pijn te wennen, dit voelt niet goed! Met enige moeite strompel ik alsnog naar voren om de fokkeboom te zetten en dan zeilen we de komende uren zonder iets aan de zeilen te moeten veranderen richting Portugal. En kan ik de knie wat rust geven

Als we de grens overvaren, volgens mij bij de Rio Miño, gaat het Spaanse gastenvlaggetje eraf en de Portugese erop. Tegen een uur of 5, oh nee 4 want Portugal is uurtje verderop, zijn we bij de haveningang van Viana do Castelo. Een industriële haven met achterin een kleine marina, waar we via de marifoon contact mee zoeken. Havenmeester Renato wacht ons net buiten de haven op in zijn bootje en begeleidt ons naar een mooi plekje.

“Welcome my friend, now you have a place. Please come see me later my friend, I need passports and ships’ papers. If I’m not there, try later. For everythng you come to me my friend, I am a one-man-band!”. Het klikt wel met Renato.

Na een wat doorwaakte nacht waarin ik vóór de paracemtamol even alles op Google lees wat er te vinden is over knieën en daarna toch nog wat slaap, zoek ik Renato vroeg in de ochtend op. Of er een winkel is waar ik een brace kan vinden. Hij gaat met zijn vrouw even een koffie drinken en daar zijn mensen die dat weten. “You take a shower and then I’ll see you again”. En ja, als ik uit de douche stap, komt hij net weer aanrijden, weet hij de winkel en heeft hij om 10 uur een taxi geregeld voor me. “Make sure the taxi driver sees me first”, zegt hij met een veelbetekenende knipoog. En inderdaad, het ritje blijft, incl. even wachten bij de winkel, onder de 5 euro.

Top geregeld, Renato, my friend! En over 6 weken moet het over zijn, zegt Google…