‘s Nachts razen we door het water met een snelheid van 7 tot wel 9 knopen. We meten windstoten van 30 knopen. Behoorlijk meer dan de voorspelde 22 a 23 knopen in elk geval. We hebben het buiten zitten tijdens de wacht opgegeven, de gehele kuip is zeiknat van de spray van de golven. Ik kan niet veel rust krijgen. Het slingeren en rollen houdt me in constante spanning. Ook tijdens de hele dag blijft de wind aanhouden en krijg ik weinig slaap.
De dag bestaat zo uit de afwisseling van proberen te slapen, proberen te lezen, of gewoon even niks doen. Ik heb de hele dag een aanhoudende hoofdpijn. Dit wordt alleen maar versterkt wanneer de zeeziekte opeens alsnog toeslaat. De hele reis heb ik er totaal geen last van gehad, mede dankzij de Franse antimisselijkheidspilletjes, die we van onze buren aan de steiger in Lelystad kregen toen ze ons plan maar een dapper plan vonden. Ik besluit net te laat om nog zo’n pilletje te nemen. Gelukkig heb ik een relatief sterke maag en kan ik nog naar buiten komen en een emmer uit de bakskist peuteren. Mijn lunch, een enkele paprika, gaat overboord. Ik voel me heel kut en heel opgelucht tegelijkertijd. Ronald slaapt overal doorheen.
Nog zo’n pilletje erin dan, maar ook deze blijft niet lang hangen. Terug naar buiten. Ik begin de hoop al op te geven. Wordt deze hele reis dan altijd doorbijten? Nooit comfortabel? Terwijl ik me dit afvraag zie ik uit mijn betraande ooghoek een schim. Er vliegt een vogel langs de boot. En dan nog één. Ze zweven met een grote bocht om de achterkant van de boot heen en kijken me met hun zwarte kraalogen nieuwsgierig aan. Ik vraag me af waarom ze opeens interesse in onze boot tonen. Dit wordt al snel duidelijk. Voor een seconde verschijnt er iets net onder het oppervlakte van het water langs de boot: een dolfijn! Dit is genoeg om me nieuw leven in te blazen, een herinnering aan de prachtige stille wereld die zich onder onze voeten bevindt. De dolfijn duikt nog 1 keer op een verdwijnt dan, samen met de vogels. Met een hernieuwde passie voor de reis blijf ik nog een tijdje zitten en ga dan naar binnen, om eindelijk wat slaap te kunnen krijgen.