Blog

Ik moet toch even terugkomen op de blog #boatlife. Deze had namelijk tussen haakjes “in de haven” moeten hebben. Met minstens 4 touwen vastgeknoopt (landvasten omdat je daarmee je boot aan het land vastmaakt), een stroomkabel en zo nu en dan een waterslang kun je prima een beetje aanrommelen. Op zee is het soms toch wat minder eenvoudig…

Wij staken over Eastbourne naar Falmouth. Met 215 zeemijlen onze langste overtocht tot nu toe. Terugrekenend van een geplande aankomst in de ochtend besluiten we om 1600 uur te vertrekken, En omdat er voldoende wind lijkt te zijn maken we daar 1800 van. Om vijf uur vragen we de havenmeester om de sluis klaar te maken en om half 6 varen we naar buiten en hijsen de zeilen. Voorspelling 3 tot 4 (Beaufort) met uitschieters naar 5. Maar al snel wijst het metertje 22 knopen aan en dat is geen “5” meer en zeker voldoende. We draaien bij en maken het zeil een stukje kleiner.

Als het schip rechtop in de haven ligt is het eenvoudig, maar stampend in de golven, op één oor, is het anders. Even een bordje pakken betekent dat je als je niet uitkijkt direct het hele servies over je heen krijgt, pasta afgieten zonder dat het overgrote deel in de gootsteen beland vereist een dokterstitel in klassieke mechanica. Maar uiteindelijk komt er een maaltijd op tafel.

Als het donker wordt blijft het waaien. We zetten een 2e rif en houden voldoende snelheid. En om 9 uur ga ik slapen en doet Freddie de eerste wacht. Om middernacht wisselen de rollen. En tegen drieën komt Freddie een beetje ontdaan van de vermoeidheid weer aan dek – 3 uren wakker gelegen en niet in slaap kunnen komen van het bewegen en de geluiden van de boot. Een kopje warme chocolademelk helpt en ik stel voor dat ze het nog even weer probeert. Nu gaat het beter en is ze snel in slaap. Voor mij een lange nacht en ik ben blij als ik in de ochtend nog even een paar uur kan pakken. Dit ritme vereist nog wel even wat gewenning…

In de loop van de ochtend gaat de wind liggen en wordt het water vlakker en in de middag gaat de stekker helemaal uit de wind en dobberen we een beetje met de stroom mee. Op het moment dat we besluiten dat we de motor aanzetten omdat we wel het schema willen halen zien we na een half uurtje in de verte de wind alweer komen. Na een uurtje kan de motor weer uit en zeilen we weer.Met iets minder wind is de tweede nacht een stuk rustiger; we slapen allebei goed. Als het ochtend is zijn we in de buurt van Falmouth.

De zon komt op en om 11 uur meren we af in de mooie marina in de Penryn rivier. Wind en golven komen hier niet en de zon schijnt volop. Dit is wel heel lekker.

We melden ons bij het havenkantoor en krijgen de wifi code en de toegangspasjes. Priorities… We gebruiken de luxe douches en draaien een wasje. ’s middags wat klusjes en dan borrelen op het terras van de club dat uitkijkt over de haven, met een apple cider resp. ale en elk een boek is het leven prima. #boatlife (at the marina).