Blog

Vandaag een dagje in Eastbourne. Freddie is vanochtend vertrokken naar Londen om daar vrienden op te gaan zoeken. Met bus en trein naar Victoria Station – het gaat goed komen volgens haar en dat doet het natuurlijk ook.

Dus een dag alleen aan boord. Vanochtend wat werk – een project wat bijna-maar-nog-niet-helemaal was afgerond. Dus wat emails, een teamsvergadering (daar hebben we tenslotte een jaar op geoefend) en een paar (belangrijke) telefoontjes.

Verder moeten er wat boodschappen gehaald worden. Wat dingen voor de boot en wat levensmiddelen. Een aantal winkels gezocht en gaan… Maar daar waar je – als het niet de AH om de hoek is – even de fiets of nog liever de auto pakt, zijn die opties er nu niet. De KMJC had nog een paar huurfietsen, maar daar doet deze marina hier niet aan. Dus lopen. De haven ligt stukje ten oosten van de stad, ca. 45 minuten wandelen. De veelbelovende (boot)winkel is snel gevonden. “Sorry we’re closed. Back tomorrow!“. Dat gaat lekker.

De andere (boot)winkel stelt het niet op prijs dat je de winkel binnenloopt. Het is een online winkel en dan maar ter plaatse bestellen en naar de voordeur verzenden past helaas niet in de beleidsplannen. Afijn, de supermarkt tenslotte doet niet moeilijk en stelt het gehele assortiment ter plaatse beschikbaar. Oh ja en dan nog even een uurtje terugwandelen. Maar het biertje smaakte daarna goed.

Geen fietsen in de haven maar verder is het goed geregeld. Premier Marinas is een keten met een groot aantal marina’s,. Flink aan de prijs, dat wel, maar de faciliteiten zijn uitstekend. Bijvoorbeeld de douches. 4 keer zo groot als in de gemiddelde Nederlandse jachthaven en gewoon een kraan om aan te zetten en de temperatuur in te stellen. Niet een 1-cijfer displaytje dat aftelt vanaf 5 (minuten) en dan – zeep of geen zeep in je haar – met een naargeestige klònk het warme water afsluit of zo’n knop die je elke 5 seconden opnieuw moet indrukken….maar gewoon een harde straal, zo heet en zo lang als je wilt! Ik ga straks gewoon nóg een keer!

Gelukkig is het koken voor de eenzame kapitein niet zo moeilijk….

“Haddock and chips, please”