Blog

Om tien over zes varen we de haven van Ramsgate uit en zetten we de zeilen. Het belooft mooi weer te worden met een lekkere NO-wind. Als de zeilen staan is het stuurboord uit met een goede bakstagwind en de opkomende zon aan onze linkerhand. De getij- en stroomstudie lijkt zijn vruchten af te werpen: we hebben behoorlijk stroom mee en het gaat hard.

Voordat we er erg in hebben zijn we al om de hoek bij Dover. We melden ons netjes bij port control die ons vraagt minimaal een mijl van de haveningang te blijven en uit te kijken voor de ferries. Tja, de ferries…. Vóór de kanaaltunnel was er natuurlijk helemaal geen doorkomen aan, maar ook nu is het opletten geblazen…. staat in alle boekjes.

En inderdaad, om mij heen zie ik er zo een stuk of 6. De AIS (die de koers en snelheid van alle boten om ons heen op een schermpje tovert) laat ze keurig zien en de rode stippellijntjes die aangeven waar ze zometeen zijn laten een duidelijk beeld zien: alle zes verzamelen ze zich straks bij Wairua. Gezellig! Nu is op ons schermpje onze eigen boot ongeveer zo groot als een vliegdekschip dus als ik een beetje inzoom dan zie ik wie voor, en wie achter mij langs gaat. Alleen voor de ene laatste verleg ik mijn koers een klein beetje. Met bijna 10 knopen razen we Dover voorbij. En als ik 5 minuten later achterom kijk is er nergens meer een ferry te bekennen.

De tocht verloopt verder voorspoedig. Freddie pakt nog een paar uurtjes slaap en einde van de middag komt Eastbourne in zicht. Het bijna drooggevallen geultje lijkt te eindigen op een strand maar als we de hoek om zijn dan zien we de sluisjes naar de binnenhaven. Ze staan meestal open en dan kun je erin varen. Op het hele en halve uur gaan ze dicht en stroomt er heel veel water de sluis in om het niveau omhoog te brengen. Direct achter de sluis hebben we een mooi plekje. Hier blijven we een paar dagen.